تمامی مواردی که باعث کاهش شنوایی در کودکان میشود را در ادامه ببینید.
کاهش شنوایی حسی- عصبی در اطفال، کری ارثی ، عفونت ها و کری مادرزادی اشاره ای خواهیم داشت. امیدواریم این موضوعات مفید و موثر واقع شود.
انسداد مجرای گوش
سرومن (جرم)، جسم خارجی، یا تورم پوست مجراست که در اطفال بیشتر مربوط به جسم خارجی می شود. در صورتی که پرده گوش و گوش میانی سالم باشد، با رفع انسداد شنوایی به حالت اول بر می گردد.
کاهش شنوایی حسی- عصبی در اطفال
این بیماری نادرتر از نوع انتقالی است و به دوران حاملگی، وضعیت زایمان و بیماری های دوران نوزادی ارتباط دارد. معمولا دو طرفه است و تشخیص زودهنگام بیماری از نظر مشکلات گفتاری حائز اهمیت بسیاری است. علل کاهش شنوایی حسی- عصبی در اطفال عبارتند از:
1- کری ارثی به تنهایی یا همراه با ناهنجاری دیگر 2- کری مادرزادی 3- کری ناشی از ضربه (صدمات هنگام تولد) 4- عفونت ها 5- کم کاری غده تیروئید
عوامل کاهش شنوایی در کودکان
کری ارثی به تنهایی
در این نوع کری، نقص در تکامل حلزون شنوایی ثانویه به علت اختلال وراثتی رخ می دهد.
ابتلای سایر اعضای خانواده رکن مهم تشخیص است و انجام مشاوره ژنتیک پیش از ازدواج در شرایطی که هر دو مبتلا به ناشنوایی ارثی باشند، ضروری است (اکثر موارد کاهش شنوایی ارثی از نوع حسی - عصبی است. این گروه شامل انواع کری هایی هستند که به وسیله ژن غالب و گاهی ژن مغلوب منتقل
می شوند.
کری ارثی همراه با ناهنجاری دیگر: ناهنجاری های همراه ممکن است ناهنجاری پوستی، چشمی، اسکلتی، گواتر و التهاب کلیه باشند.
کری مادرزادی: به علت صدمات وارده به جنین هنگام تولد یا بعضی بیماری ها و مسمومیت های دوران حاملگی عارض می شود. بیماری های مادر در سه تا چهار ماه اول حاملگی باعث اختلال شنوایی در جنین می گردد؛ زیرا بعد از این زمان است که حلزون گوش داخلی تکامل می یابد. اگر در سه ماهه اول حاملگی مادر مبتلا به سرخجه شود، کودک وی به احتمال 5-10 درصد اختلال شنوایی جدی خواهد داشت؛ ولی اگر کودکی مبتلا به سندروم سرخجه باشد، در 70 درصد موارد اختلال شنوایی به علت آسیب عضو کرتی خواهد بود. سیفلیس مادرزادی می تواند منجر به کاهش شنوایی حسی- عصبی یکطرفه یا دوطرفه شود. استفاده از داروهایی مانند کینین و استریتومایسین می تواند موجب آسیب گوش داخلی گردد. یکسان نبودن Rh خون مادر و جنین نیز از علل دیگر است (نوزاد Rh مثبت و مادر Rh منفی)
صدمات هنگام تولد: آنوکسی یا کم رسیدن اکسیژن به نوزاد هنگام تولد، باعث آسیب حلزون و کاهش شنوایی حسی عصبی در فرکانس های زیر می شود. صدمات مکانیکی هنگام تولد با فورسیس و غیره ممکن است باعث خونریزی داخل جمجمه یا شکستگی استخوان های جمجمه، به خصوص استخوان گیجگاهی شود و به حلزون یا عصب شنوایی آسیب برساند.
عفونت ها: شایع ترین علت کری شدید حسی -عصبی یکطرفه در اطفال، اوریون است. مننژیت باکتریال دومین علت شناخته شده کری حسی- عصبی در کودکان بوده و تجویز دگزامتازون در این بیماران به میزان زیادی کاهش شنوایی، مخملک نیز می تواند ضایعاتی در گوش درونی ایجاد کند.
کم کاری تیروئید: هیپوتیروئیدی مادرزادی باعث کری حسی- عصبی می شود که غالبا شدید است و حتی با معالجه قابل برگشت نیست.
در کم کاری تیروئید اکتسابی، کم شنوایی از نوع حسی - عصبی است، ولی شدت آن کمتر و قابل برگشت است. به نظر می رسد کم کاری تیروئید باعث تغییراتی در عضو کرتی حلزون گوش و در نهایت ناشنوایی می شود.
علائم بالینی کری های ارثی
علائم بالینی کری های ارثی و مادرزادی را به دو نوع تقسیم می کنند. در نوع شدید کری اگر بیمار آموزش نبیند، کودک کر و لال خواهد شد و اگر یک گوش مبتلا شود تا 5 الی 10 سالگی مشخص نمی گردد. در نوع خفیف، با تاخیر شروع به صحبت کردن می کند و در مدرسه پیشرفت درسی ندارد؛ ولی تشخیص سریع آن مشکل است. انواع شدید، حدود یک الی دو سالگی و انواع خفیف در زمان مدرسه تشخیص داده می شود. تکامل شنوایی از دوران داخل رحمی با تشکیل ساختمان های آناتومیک شنوایی آغاز می شود و در دوران بلوغ رشد آن ادامه می یابد. نوزاد سالم و طبیعی در زمان تولد به صداها پاسخ می دهد و علائم پیشرفت شنوایی، شناخت صدای مادر و تشخیص شدت اصوات است. با افزایش سن، تغییرات ساختاری در ساختمان گوش رخ می دهد. تغییرات اولیه بعد از نوزادی در گوش میانی به صورت تغییر وضعیتی پرده صماخ است. حلزون تقریبا به اندازه دوران بلوغ می باشد و توانایی پاسخ به صدا را در هفته 24 حاملگی دارد. سیستم شنوایی عصبی مرکزی نیز شروع به رشد می کند و تا 10 سالگی کامل می شود. این تغییرات و تکامل تدریجی، عامل اصلی تعیین آزمایش های شنوایی و روش های ناتوانی شنوایی در بیماران است.
عوامل خطر
سابقه کری خانوادگی عفونت های مادرزادی مثل سرخجه، ناهنجاری های جمجمه ای صورت، وزن زمان تولد کمتر از 1500 گرم، ابتلا به زردی که منجر به تعویض خون شود، مصرف داروهای سمی برای گوش ابتلا به مننژیت باکتریال، آپکار دقیقه پنجم 0-3 اشکال در شروع تنفس خود به خود به مدت 10 دقیقه، تنفس مصنوعی با دستگاه به مدت 10 روز یا بیشتر، تاخیر در تکلم، سابقه ضربه به سر و شکستگی استخوان گیجگاهی، ابتلا به اوریون و سرخک از عوامل خطر هستند. در صورتی که مطابق جدول زیر فعالیت های کودک شما با سن او هماهنگی نداشته یا جزء یکی از گروه های زیر باشد، برای ارزیابی شنوایی باید به پزشک مراجعه کنید:
سن کودک: فعالیت هایی که قادر به انجام آنهاست.
دو ماهگی: به صدا گوش می دهد و خنده اجتماعی می کند.
چهار ماهگی: به صدای خشن و آرام پاسخ متفاوت می دهد، به تحریکات مختلف با صدا پاسخ می دهد و از جیغ کشیدن لذت می برد.
هشت ماهگی: با صدا کردن اسمش فعالیت خود را متوقف کرده، همچنین صداها را تقلید می کند.
ده ماهگی: با دقت حرکات مختلف را تقلید می کند. اولین کلمات را ادا می کند.
دوازده ماهگی: با حرکات به تقاضاهای مختلف پاسخ می دهد و افراد خانواده را نیز با نام می شناسد.
سه سالگی: اگر سه سالگی تکلم نامفهوم دارد یا قادر به بیان جملات ساده نمی باشد،
پنج سالگی: قادر به ساختن جملات صحیح نیست یا روان صحبت نمی کند،
هنگام صحبت کردن دستپاچه و مضطرب می شود،
بسیار آهسته و یا خیلی بلند صحبت می کند.
بیماریابی شنوایی
ارزیابی شنوایی از هنگام تولد باید آغاز شود. تمام اطفالی که در معرض خطر هستند، باید ارزیابی شوند؛ زیرا در برخی اطفال کاهش شنوایی یا تاخیر آغاز می شود. ارزیابی دوره ای تا سه ماهگی هر شش ماه یکبار باید انجام شود، زیرا این زمان دوره ای حساس برای تکامل زبان است. برای تشخیص بیماری اقدامات زیر را می توان انجام داد: 1- تست OAE و ABR 2- برنامه هایی به منظور درک شنوایی. 3- ادامه ارزیابی ها به منظور درک شنوایی. 4- گرفتن شرح حال از فردی که مراقب کودک است. به منظور تشخیص علائمی از کاهش شنوایی در دوران مهد کودک، آمادگی، پیش دبستانی، دبستان و حتی تا 16 سالگی، ارزیابی شنوایی مفید می باشد. در این سن با استفاده از تست PTA می توان بیماریابی کرد. نکته دیگر اینکه برای ارزیابی های بیشتر و تشخیص دقیق تر، ارزیابی تکلم و بررسی نقایص احتمالی نیز مفید است.
همچنین بخوانید:
پیشگیری
موارد پیشگیری عبارتند از: 1- جلوگیری از ازدواج های فامیلی در افراد کرمادرزاد. 2- دقت در تجویز داروهای سمی برای گوش
3- ابتلا به سرخجه در سه ماهه اوایل حاملگی که گاهی اگر محرز باشد، سقط جنین ضرورت دارد. 4- در زن و شوهری که عدم تجانس خون دارند، باید قبل از زایمان انتظار موضوع را داشت و در صورت لزوم بلافاصله خون را تعویض کرد. 5- تست های شنوایی در تمام اطفال 7 الی 9 ماهه و تا سن مدرسه برای تشخیص هر چه سریع تر بیماری و درمان لازم و توان بخشی بایستی انجام گیرد.
منبع : nasim95
